NESNEL İLETİ

Sakarya caddesinde karşıdan karşıya geçmek için yolun boşalmasını bekledim. Ne geliyorsa Sakarya’da geliyor başıma.

Röportaj yapıyorlardı ben de yukarda pencereden izliyorum bunları. Birden kadraja karpuzcu kamyoneti girdi. Kameraman hemen onu kadrajdan çıkartmak için konuşan adamın dibine girerek kafasıyla doldurdu kadrajı. Tamam sabah karşıdan karşıya geçmek için bekleyecek kadar yoğun oluyor da o saatte ne işi vardı o karpuzcunun orda?

Saç rengi önemli benim için. Kumral seviyorum. Ama böyle açık kumral, çok datlı oluyor… Keşke kendi saçım da hala öyle olsaydı, küçükkene öyleymiş….

Sarıyı sevmiyorum, doğal sarılardan başka sarı renk acayip yapay, itici geliyor bana. Hele böyle sarı kahverengi arası bir renk yaptırıyorlar, kötü lan.

Kızıl da güzel, ama böyle koyu kızıl değil; turuncuya çeken açık kızıl. Kumral kızıl karışımı var bide, değişik bir şey, güzel…

Kahverengi zaten alışıldık renk, dikkat çekmiyor ama kötü de değil…

Ben silahları sevmiyorum! Mermileri seviyorum, çok datlı oluyorlar. Hele ki kısa namlulu otomatiklerinkilerin ince uzun mermileri! Bir lokmada yutasım geliyor, o derece seviyorum!

Dün veya bugündü, anladım ki ben müzikle artık hiç uğraşmıycam. Bas gitar almıştım, 1 sene oldu elime alıp çalışmışlığım 6 saati bulmamıştır. Aslında alma amacım da ego tatminiydi biraz. Çünkü lise 2’den beri “Sen bir şey çalıyor musun?” sorusuna, “Yok ama bas alacam yakında.” diyordum. Sonraları bu cevap “Yok ama 2 senedir bas alacam diye dolanıyorum etrafta, alacam bir gün…” gibi eziklik dolu bir cümlesine dönmüştü.

Aldım bası, başlarda normal şekilde çalıştım falan, sonra bıraktım kaldı öyle; çünkü ben çalışamıyorum, bir şeyin başına “oturup” çalışamıyorum. Bu pis huyum burada da karşıma çıktı ve çevremdekilerin de müzikten yavaş yavaş kopmasıyla benim de bu “özentim” dolabın arkasında, kılıfında kayboldu. Ha ama ara sıra çıkartır tozunu alırdım, akort ederim falan. Geçen bir baktım ki çok alakasız bir yerinden darbe almış, nasıl üzüldüm var ya! Çocuğum kafasını yarmış gibi üzüldüm adeta, kullanmasam da seviyordum ben onu! Ancak aynı anda “Lan nasıl satacam şimdi, fiyatını da düşürür bu darbe” gibilerinden ikiyüzlü düşüncelerdeydim. Evet, satarım ben bunu!

Efendim çünkü beni müzikten soğutan en önemli şeylerden biri de fotoğraftır! Müzik gibi çalışmak gerekmiyor bunu yapmak için. Fotoğraf çekmek, kadrajı görüp deklanşöre basmakla oluyor; amatör de olsan profesyonel de olsan bu böyle. Kendini geliştirmek için de bolca bundan yapıyorsun zaten eheh… Evet, fark ettim ki ben “bari bir enstrüman çalabileyim” hayalinden vazgeçip “eeh olmasa da olur, gitar orada yatacağına satarım makine için para koyarım kenara” düşüncesine bıraktı.

Zamanında bana “Müziği bırakma” diyen insan, sonradan “Fotoğrafı sakın bırakma, müzik işine çevirme bunu” demişti. Tamam bırakmıycam, ilerde sergime davetlisin =P

(Not: Stagg 4 telli , ecük göçüğü olan bu gitar satılıktır. Okuduğunuz gibi tertemiz eheh...)

Test çözerken , özellikle Tükçe’deki paragraf testi, ciddi ciddi beyin yıkar gibi mesajlar var bunlarda. Mesela bazen siyasilere laf çarparken bazen hayata dair öğütler verebiliyorlar. Bu paragraf sorularının devlet kontrolünde olduğundan şüpheleniyorum!

Şebnem Ferah’a “Şebo” diyorlar ya hani, belki sevmiyor kadın kendine öyle denmesini. Kurmuşsunuz içinde şebo geçen fan kulüpler falan hiç sordunuz mu "Ablacım biz böyle diyoruz ama bozulmuyorsun demi? Sevdiğimizden diyoruz biz eki eki" diye? Ha söylemiştir belki sevip sevmediğini bilmiyorum ama ben olsam istemezdim şahsen. Ne öyle “şebo”?

AEG bulaşık makinemiz var, benden yaşlı. Küçüklüğümden beri çok seviyorum =) Yıkadığı bulaşığın bitmesini bekliyorum bitince açıyorum kapağı, yüzüme o tarif edilmez kokulu yoğun buhar kütlesi vuruyor, çekiyorum içime çekebildiğim kadar, yüzümün derisi yumuşuyor buhardan, koluma siliyorum… Çok seviyorum ulayn!!! =)

Kişinin telefon numarasını kaydettikten sonra "seni x'diye kaydettim eki eki" diye pis geyiğe girmesi çok ilginç ki sadece bir harfi değişik kaydetse bile yapar bunu.
Ha ben de yaptım, yapmadım değil.

Msn’de içinde “hack” kelimesi geçen bol yabancı veya özel karakter içeren nick ve kişisel iletileri bulunanların ortak paydasını, gerçek hayatta yapamadıkları ego tatmini, güç gösterisi, özentiliğe bağlı kişilik bozuklukları olarak tanımlıyorum ben. Evet acımasız bir düşünce ama 100 kişiden böyle olmadığını gösterebileceğiniz en fazla 2 adam çıkar.

Hoca “Yukarı Kızılırmak Bölgesi” dedi, ben “karı kızlı ırmak” anladım. Fesatlık bilinç altımda var benim.

İddia ediyorum içinde ketçap ve mayonez barındıran hiç bir yiyeceğin yanında içecek gerekmez! Bir düşünün bakalım hamburger, ketçap,mayonezli pizza veya patates falan yerken hakikaten içeceğe ihtiyacınız oldu mu? Olmamıştır eminim, benim olmuyor şahsen.

Geçen gün Mithat Paşa’da otobüsten indim, dershaneye yürüyorum. Birden karşımda bir güvercin gördüm, yürüyerek bana geliyor. Normalde en azından sağa sola kaçarlar, yok bu üstüme geliyor... Sağa adım attım o da sağa attı, sola attım o da sola attı. Bir güvercinle koca yolun ortasında karşı karşıya kalmıştım ve hangi yöne gideceğimi bilemedim! O an fark etmedim böyle bir duruma insandan başka bir varlıkla, üstelik kanatlı ama uçmaktan üşenen bir varlıkla düştüğüme. En sonunda ben tam sağa kırdım yürüyerek yan yana geçtik, yolarlımıza devam ettik… Ben işte o an arkama dönüp “nolduğ lağn?!” dedim içimden.

Geçen gün fark ettim de, ortaokuldaki, lisedeki her şenlik, konser, zart zurt olaylarında birden ortalıkta bir köpek beliriyor kesin. Nerden geliyorlar, neden geliyorlar merak ediyorum….

Yavaş açılan otobüs kapısı! Seni sevmiyorum ben! Çabuk açıl diye elimle çekince inadına öne gidip daha yavaş açılıyorsun bide. Ne biçim bir şeysin sen ya? Yanında ki kapı gibi çat diye açılsan olmuyor dimi? Hep önüme geliyorsun zaten, “otobüsten ilk inen insan olma” takıntımı depreştiriyorsun, beni başarısızlığa uğratıyorsun… Camını kıracam bir gün!

Yolda yürürken mor tişörtlü bir eleman gördüm. Tişörtünde “Ben şizofrenim” yazıyordu küçücük, “kesin arkasında bir şey daha yazıyordur” diye baktım, “BENDE” yazıyordu kocaman, içten içe koptum…

Sonra düşündüm; ben de bastırıcam bu tür tişört.

“Arkamda bir şey yazmıyor” “Aferim”

veya

“Böyle tişörtün olsun isterdin di mi?” “Evet” gibi

Artık bildiğimiz tıraş bıçaklarımı atın gitsin! Ben attım, artık 9 bıçaklı diyafram ile tıraş oluyorum!

Otobüste uyuyan insanlar olur, ben de uyurum bazen. Cam kenarında otururlar hep. Otobüs içinde işte bu “otobüste uyuyan insan” kadar beni rahatsız eden, tedirgin eden hiç bir şey olamaz. Olur ise o da benim yanımda oturan insanın “uyuyan insan” olmasıdır. Bir an uyanıp “Lağğn cüzdanım nerde?!” gibisinden bir şey deyip bana soru işaretleri dolu bir bakış atacak diye çok komik bir paranoyam var. Onun dışında uyanıp durağı geçtiğini fark etmesi, ancak karizmayı bozmadan “kalkabilir miyim” deyip gayet sakin bir şekilde inmesi, inince de “napcam lan şimdi” diye sağına soluna bakması da çok rahatsız eder beni. Benim başıma bir kez falan geldi halbuki, çok pis bir şey. O yüzden yanımda otursun oturmasın “otobüste uyuyan insan” gördümmü içimden “lağn uyan abi nolur bak durağı falan kaçırcan bak…” gibi şeyler geçiyor kafamdan, rahatsız oluyorum. Gözünüzü sevem cam kenarına oturmayın ya!

Yürüyorum, önümdeki bay/bayan kolunu öyle bir sallıyor ki bana çarpacak diye yaklaşamıyorum. Sevmiyorum ben bu insanları! Ne bicim insansınız siz ya? İnsan yürürken çevresine dikkat eder, sen yürürken yanından saniyede ortalama 5’den çok kişi geçiyor ve sen tasasız gibi elini 45 dereceden gayet fazla bir açı yapacak kadar rahat sallıyorsun. Ya birinie çarpsa o el? Hayır çarpabileceği yer de insan vücudunun affedilir bir yeri de değil ki! Anladın sen… O ellerinizi gövdenizden fazla uzağa sallayamayacağınız şekilde tasmalamak lazım. Tam dayaklıksınız ha…

Flickr’da Orhan Okay var. Ya Merve’nin sayfasından onu ya da Merve’yi onun sayfasından gördüydüm. Bu insanlardan birini bulmamda diğeri bir şekilde bağlantılı işte, neyse…

Bu insan “daş” gibi fotoğraf çekiyor! Sonra bir tonlama yapıyor o daş gibi foto yumuşak tonlarla daha bir daş oluyor =) Zaten Mimar Sinan Grafik mezunu diye hatırlıyorum. Eğlenceli birine benziyor, kendi portrelerinden belli, portresini çektiği insanların yüz ifadelerinden belli.

Sonra birden kayboldu, sildi kendini flickr’dan veya silindi bilmiyorum. Üzüldüydüm lan. Harbi bak. Adam güzel çekiyordu, zevkle bakıyordum fotoğraflarına. Baya sonraları tesadüfen yine Merve’nin contactlarında gördüm “Redline+” adıyla küçücük fotoğraf ta olsa hemen tanıdım, ekledim, hoş gelmişen dedim =P Ayrıca kendisi reklam meklam, grafik tasarım masarım ajansı falan kurmuş galiba birkaç arkadaşıyla, o işi yapıyor. (Hep kesin olmayan bilgilerle konuşuyorum, kendimden tiksindim)

http://www.flickr.com/photos/redlineplus/
(Bu arada ben sevdim baya bu “Fotoğrafçı incelemesi”ni)

Dolabı açtım, geçen gittiğimiz piknikten kalan kola ve fanta var, pek içmeyiz ikisinide. Dedim “şimdi bunların asidi kaçmıştır içilmez, maden suyu mu içsem?”. O an ampül yandı; sadece kolaya maden suyu katsam seyrelip tadı bozulabilirdi fakat ikisini karıştırıp üstüne maden suyu ekleyince güzel olabilirdi. 1’e 2 kola-fanta yaptım, 1 şişe de maden suyu kattım. Seyrek gözüküyordu fakat tadından pek bişey kaybetmemiş üstelik yeniden asitli olmuştu eheh…

Birazını içtim sora öeh dedim döktüm…

Pisihole diye site var. Sloganı “Aptallıklar yapıyoruz”. İsteyen istediğini yazıyor, format yok.

Aha tam benlikmiş lan bu ehiehi dedim. Sonra dank etti ki ben buraya hiç bir şey yazamam ki lan! Ben yıllar sonra yazma ihtiyacımı böyle kendi kendime, kaygısızca yazarak giderdiğimi olduğunu anlamışım, şimdi gidip nasıl kasayım başka siteye de bu tür yazcam ben diye. Oraya da yazacaklarım burası gibi ama yazamam ben. Ha en fazla burada eskiden yazdıklarımı oraya kopyalayabilirim, öyle olabilir.

…ama güzel site, sevdim =)

http://www.pisihole.com

Ben: Aboğ! Ayıp etmişiz arkadaşa, kalbini kırmışız. Bu arada oköptmbye'ı da biliyomuş haa. Hiç kusura bakma yavrim sevmem ben böyle işleri, panelden de kapattım senin iletişme özelliğini. Adam gibi görevini yap!
=)

Ey Flickr ahalisi! Değerimi anladın anladın, anlamadın annemin fotoğraf paylaşım sitesine çekip gidecem ona göre!

Hijyenik ped reklamlarından tiksindiğim kadar hiçbir reklamdan tiksinmem. Erkek olduğumdan değil bayan olsam kesin daha da tiksinirdim lan. O ney öyle yapmacık yapmacık “bunu kullanın aha bu reklamdaki kız gibin mutlu, huzurlu olacağınız” tarzı mesajlar yada en tiksindiklerim erkeklere yönelik replik içerenleri falan. Televizyondan nefret ediyorum bunlara denk gelince.

Bir de 100 metreden görünce tanınabiliyor bu reklamlar. Mesela otobüsteyim, taktım kulaklıkları uykusuz okuyorum. Bir ara başımı kaldırdım televizyonda bir kız, böyle hopluyor zıplıyor, ata biniyor, merdivenden kayıyor falan… 5 sn baktıktan sonra “aha kesin ped reklamı bu” dedim, öyle çıktı tabiî ki. “Ulan burada bile peşimi bırakın” dedim…

(14:06’da başlamışım yazmaya şuan 15:19, 10 tane yazı yazdım bu süre içinde. Baya birikmiş içimde…)

Slm, nbr, ok, bye gibi kelimeleri kullananlara feci kıl oluyorum! Hele selam kelimesine her türlü haliyle, selam ne lan? Selam’a nasıl bir cevap bekliyorsunuz? Hele selam’a selam diye karşılık verenler var ki…

Sanal ortamda bu tip şeylerle konuşan insanları önce ıslatıp sonra hortumla döverek kızartmak, ardından budaklı meşe odunuyla kulak memesi kıvamına gelene kadar dövmek istiyorum.

Hayır bide bazı kuzenlerim de kullanıyor bunları, kan bağım olduğundan kendimden de tiksinmemi sağlıyor adamlar! Silemiyorsun da…

Ben de bunlarla dalga geçmek için kullanır oldum. Bu arada “.k”, ok’un sansürlü hali oluyor, bok’a çağrışım yapmasın diye =)

Sakın ola benle konuşurken bunları cümle içinde kullanmayın adam gibi Türkçe yazın!

.köptmbye