785

Yazmaya başlayacaktım, nihayet. Sonra yine durdum. Beynimde dolanan tüm düşünceler, kalbimdeki tüm duygular öyle karışmış durumda ki. Ben bunları sıraya koyup öyle yazabileceğimi sandım. Mümkün değil böyle bir şey yapabilmem, sonunda anladım. Yazıcam, ancak şimdi değil. Bugün daha önemli işler var.

784

Öyle şeyler var ki, bazen yürürken düşünüyorum bunları. Düşündükçe ağırlıkları gerçek anlamda omuzlarıma çöküyor, yavaşlıyorum, yere çökmemek için dizlerimin kuvvetini sağlamaya çalışıyorum. Bunun gerçek olabileceğini hiç düşünmemiştim.

Eskiden, "küçükken" hayatımın öneminin bu kadar farkında olmadığımdan sanırım daha vurdum duymazdım.