Ekşi de kedi yavrusunu döverek öldüren çocuk başlığı altında “bunu yapan insan olamaz” tadında çokça şey yazılmış. Yıllardan beri ilk kez yazar olaydım da ben de yazayım şuraya istedim.
Uzun zamandır bunu yazmayı da düşünüyordum aslında; evet ben de döverek kedi öldüren çocuklardanım. Karamürsel’deyiz, 5 yaşındayım böyle sokağa falan yeni çıkmaya başlamışım. Sokak dediğim de lojmanın bahçesi. Kömürlükte kedi yavrusu gördüm, daha önce hiç kedi gördüğümü de hatırlamıyorum, yavaş yavaş yaklaştım sevmek için ama o hem tısladı hem elimi cırmaladı! 5 yaşındasın ve ilk gördüğün kediyi sevmek için uzandığında sana zarar veriyor. Ayrıca hep miyavladığı öğretilen kedinin tıslamasıyla baya şaşırmıştım. Ordan uzun bir sopa buldum onunla dürttüm, vurdum “sen beni nasıl cırmalarsın ben sana zarar vermiycektim ki, al sana al sana” diye, mantığa gel. Lan ne bekliyosun zaten 5 yaşındaki çocuktan? Ne merhamet duygun, ne mantığın, ne başka bir şeyin gelişmemiş, en içgüdüsel şekilde hakeret ediyorsun. He yok aileler suçlu yok iyi eğitemiyorlar falan diyenler eminim sokağa pek çıkmamıştır küçükken. Zira sokağa çıkan her insan yavrusu elbet böyle bir olaya karışır. Herkesin en azından bir böceği “enee negüzel çıtırdıyo lan” diye “zevk alarak” veya “düşünmeden” öldürmüşlüğü vardır.
Sonra bir an durdum, kedişin haline bakıp “napıyorum lan ben” diyip eve kaçtım. Öldürüp öldürmediğimi bilmiyorum ama baya bi hırpalamıştım. Bizimkilere hemen anlattığımı sanmıyorum çünkü birkaç yıl sonra anlattığımda haliyle şaşırıp kızmışlardı. Bu olaydan sonra akıllandım tabi. Neymiş? Seni cırmalayanı öldürmek yokmuş, aferim. Yıllar boyunca ne zaman aklıma gelse vicdanım sızlar ama lan. Şimdi en sevdiğin hayvan ne sorusuna düşünmeden kedi diyorum.
Ben bu 5 yaşında el bombasıyla oynarken havaya atıp kafama da düşürdüm, kreşten bir kızla İstanbul’a kaçma hayali de kurdum, yaşıma göre çok ekşın dolu bir yıldı eheh.
|
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
|
Biz de anaokulun da anaokulundan kaçıp izmiri keşfetme hayalleri kurardık..Yorganları sallıycaktık balkondan aşağı hey gidi günler hey :P
ben de küçükken evdeki kedim yüzümü cırmaladı diye kıçını ısırmıştım hayvancağızın.sonra da evden kaçtı.
nedenini bilmiyorum.son paragrafa gözümden yaş gelene kadar güldüm.belki de
gülesim varmış.
el bombasımı? çüş! nerde yaşıodun sen 5 yaşında el bombasını şekerlikte filan bulmuş olamassın herhal..bide cedric geldi aklıma okurken.nedensiz.gerçi o 8 yaşında..
ahahah baba asker olunca eğitim için olanıyla oynayabiliyon.
gerci 7 yaşındayken de gerçeğini bulmuştum. ne olduğunu bildiğimden gidip haber verdiydim "el bombası buldum ben gelin alın şunu" diye, normal şeyler bunlar =P
selamlar...
ben bir okul öncesi öğretmeniyim. 5-6 yaşındaki bir çocuk benmerkezciliğin doruğundadır. bu sebeple başkasının canının yanabileceğini pek hesaba katmaz ve bu yaş grubu çocuklar genellikle hayvanlara eziyet etmeye eğilimlidir. aileye ve eğitimciye düşen görev ise; çocuğu öyle sokağa gönderip bi şeyleri kendi başına, yanlış bir şekilde keşfetmesine sebep olmak yerine kendi zamanından biraz feragat edip çocuğunun elinden tutup parka, pikniğe, varsa hayvanat bahçesine, doğal yaşamı tanıyabileceği herhangi bir ortama götürüp çocuğuna "aa bak minik bir kedi yavrusu, ne kadar da tatlı, aa bak bu da annesi sanırım ama bazı çocuklar kötü davrandıkları için korkmuş sevmeye çalışırsak elimizi tırmalayabilir" ya da "hadi kapımızın önüne bir kabın içinde su koyalım, sokak köpekleri susarlarsa içsinler ama onlara dokunma tamam mı? mikrop kapabilirsin ya da başkalarına kızmışsa sana zarar verebilir. onu sevmek istiyorsan ona yiyecek verebilirsin, uzaktan sevebilirsin şimdilik" şeklinde hayvan sevgisini öğretmektir. bir anne çocuğuyla beraber balkona ekmek kırıntıları koyabilir kuşlar yesin diye.. beraber çiçek alıp büyütebilirler.. ama ne yazık ki çoğu aile son derece angarya bir iş gibi görüyor tüm bunları. hayvanat bahçesine çocuğuyla beraber gelip çocuğunun yanında kafesinde uyuyan hayvanları sopayla dürtüp uyandırmaya çalışan, tellerine tekme atan babalar gördüm ben. bu adamın çocuğu nasıl hayvan sevebilir? mutfakta gördüğü böceği terliğiyle ezip katleden bir annenin çocuğu nasıl "canlıların yaşama hakkına saygı" gösterebilir? al bir peçeteye böceği gönder evinden dıları ve çocuğunun gözünün önünde yap bunu sonra da dönüp de ki "onun da yaşamaya hakkı var."
5-6 yaşındaki bir çocuk belki benmerkezci ama gördüğü somut yaşantıları bir çok yetişkinden daha iyi kavrayacak kadar da temiz, berrak bir bilince sahip. 6-10 yaşındaki çocuklar ise artık iyi-kötü kavramını çok daha net ayırt edebilecek düzeyde. bu sebeple kimse kusura bakmasın ama ben 10 yaşında bir çocuğun kediyi bilinçli bir şekilde öldürmesini hoşgöremiyorum. çocuktur bilmeden yapmıştır diyemiyorum. ve bu çocukların ailelerinin, hatta öğretmenlerinin bir an önce eğitilmesini diliyorum.
sevgilerle..
ahah benim yazıdan uzun yorum yazmışsınız tebrik ederim =) Ailem o zamanlar pek dışarı salmazdı aslında, genelde kreşte falan oluyordum. Şimdi hatırladım da kreşte öğretmenler avcılık oynatıyordu bize be...
Bu arada yazıda kendimi anlatmaktan o 10 yaşındaki veletlerden bahsetmeyi unuttum. "5-10 yaşları arasındaki çocuklar" diye geçiyor haberde. aynen katılıyorum, 10 yaşında bir çocuğun bunu yapmasını hiç bir şekilde hoş karşılamamaz.
of baba yine kalaşnikof buldum.kaç kere dedim bunları tuvalette unutma diye!
Vayy beehh
ahaha yok o kadar değil =)