NESNEL İLETİ

Yatağa yatıp da uyuyamadığım zaman bir an geliyor ki gün boyu hiç olmadığım kadar uyanık hissediyorum. Sonra o sessizliğin içinde aklıma anılar geliyor, huzurlu anılar. Düşününce heyecanlandırmayanlar, bazen özlem uyandıranlar, saniyelik ama eşsiz olanlar… Özellikle bir tanesi var, karanlığa bakmaktan sıkıldığımda pencereye yönelmeden önce geliyor aklıma. Yıllar önce pencere önündeki o huzurlu anı, gece sessizliğinde, soğuk temiz havayla gelen pervazın üstünde biriken toprak kokusunu duyunca daha da güçleniyor. Özlüyorum ama mutlu özlüyorum. Aslında neler olmuştu diye düşünmediğim sürece aklıma gelmiyor bile konuşulanlar, sadece o anın huzurunu hatırlıyorum. Çünkü o anda hiçbir pişmanlık yok, hiçbir rahatsızlık yok, hatta çağrıştırdığı istemediğim anılar bile rahatsız edemiyor. O temiz hava, o uyanıklık tüm olumsuzlukları yok ediyor…
Huzur, asıl özlediğim o saf huzur.