NESNEL İLETİ

Bitkilere sevinip üzülmek garip sanki ama yaşadığım için normal geliyor bana. Mesela bir keresinde hediye gelen kaktüsüm böceklenip ölmüştü, atmaya bile kıyamamıştım. Sanki ölmek üzere olan birini çöpe atıyormuş gibi gelmişti o an. Sonra hep istediğim sarmaşıktan almıştım ama o da böceklenmişti. Bir de anında müdahale de etsen o anda işe yaramıyor, çaresiz hissediyorsun.
Aynı şekilde çok sevindirenler de oluyor. Mesela masamda ben kendimi bildim bileli bizde olan bir kuşkonmaz var, yıllarca bonzai gibi aynı boyda kalıp ben odama alıp beslemeye başlayınca canlandı. Her sürgün verdiğinde moralim bozuk olsa bile bakınca seviniyorum. Bir de yine çok sevdiğim bir kaktüs var ilkine benzeyen ama daha sert görünüşlü, o da hediye. Bir süre hiç büyümedi öyle sabit kaldı sonra camın önüne koydum. Hatta camı açtığımda devrilmesin diye cama sabitledim. Şimdiye kadar 3 tane diken kümesi çıkardı 4. de yeni başladı çıkmaya. Canım sıkıldıkça gidiyorum yanına bakıyorum öyle. Yeni dikenlerin dibindeki tüyler çok tatlı lan. Şu büyümesi dursun da geri masama alıcam, çok özledim…

Bir kedim bile yok anlıyor musun, bitkilere sardım.