780
Son 1 yıl içinde sadece 2 yazı yazmışım. Son yazdığım yazılara
baktım da hepsi depresif zamanlarda bir şeyleri dışa vurup rahatlamak için
yazılmış şeyler. Neyi neden yazdığımı bile hatırlamıyorum.
Şimdilerde mutluyum çok şükür :) (hiç yapmam ama yazıma
gülücük koyup parantez açacak kadar) Tam karamsarlığın diplerine doğru
ilerlerken neredeyse son anda, hem de tam hiç bulamayacağımı düşünerek
karamsarlığa kapıldığım, tam hayallerimdeki gibi bir kız tarafından kurtarıldım
bu durumdan.
Ayrıca o şehir şehir gezip 3-4 ay dışarıda kalıp hastaneler
kurduğum işimden ayrıldım, başka bir iş buldum. Yeni işimdeki müdürüm eskisinin
tam zıttı olarak profesyonel, mükemmeliyetçi tam benim kafada birisi olduğu
için istediklerini çok iyi anlıyorum, tam yapmak istediğim şeyler
yapabileceğimize inanıyorum. Onun dışında eski işteki abazan erkek sürüsü
ortamından kurtuldum haliyle. Yeni yerde bayan ağırlıklı olduğundan daha
rahatım, küfürlerin, osurukların havada uçuştuğu asker koğuşu ortamı olmuyor en
azından. Yeni işim iyi iyi.
Artık buraya yazacağımı çok sanmıyorum çünkü hem Tumblr var
hem de sayesinde deftere yazmaya başladım. En azından yılda 1 yazarım. Umarım 3
yıl sonraki yazım da tam şu an hayal ettiğim gibi olur :) O zamana kadar çok
çalışmam lazım.
Olduuu görüşürüz…
0
Yorum
|
Pazartesi, Kasım 26
779
Ne biliyor musun? İçimde her şey yerli yerindeyken küçücük
bir şeyin, bir duygunun, bir insanın başka duyguları, anıları tetiklemesini
sevmiyorum.
Aylardır uykudaymışım ve şimdi uyanmışım gibi veya
anestezinin etkisinin birden geçmesi gibi yeniden hissetmeme yol açmasını
sevmiyorum.
Sonra tüm bunlar olurken bir otel odasında yalnız başıma
otururken göğsümün tam ortasında patlamış ama basıncı dışarıya çıkamayan
bombanın etkilerini gidermek için ne yapacağımı şaşırır durumda buluyorum
kendimi, kesinlikle bunu da sevmiyorum.
"Yalnız" olmayı sevdiğime inandırıyorum kendimi
çoğu zaman, belki küçük yaştan beri genelde yalnız hissettiğimden kolay oluyor
ama kendimi sürekli bir şeylere inandırmayı da sevmiyorum.
Tüm bunların çözümünün aslında şaşılacak kadar kolay
olmasına rağmen o kadar da uzak ve belirsiz olması.
Ya da ben her şeyi bambaşka yorumluyorum…
2
Yorum
|
Salı, Ağustos 14
778
Tumblr hesabı açtım. Bu günün geleceğini biliyordum ama bazı olaylar süreci hızlandırdı, tümünü olmasa da yazma isteğimin çoğunu götürdü, yeni sayfalar açmaya zorladı beni. Yine de Nesnel İleti'nin her zaman kimsenin bilmediği bir sığnak gibi beni burada beklediğini bilmek rahatlatıyor.
4
Yorum
|
Çarşamba, Mart 28
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
|