789

Bir aya yakın bir süredir friendzone savaşı içindeyim ve sanırım ben kazandım. Karşı taraf gerçekten ne düşünüyor, geyiğine mi yapıyor net şekilde anlayamıyorum, o yönden özürlüyüm zaten, ama benim düşüncem arkadaşlıktan öteye hiç gidemedi, gitmesini de pek istemedim sanırım. Neyse, aralıklarla süren karşılıklı en “friendzone”a yollama ataklarından sonra son sözü ben söylediğimden kendimi kazanan ilan ediyorum, utanmadan.

Her ne kadar işyerinde arkamızdan “iyice yakınlaştı bunlar, ikisinin de sevgilisi yok zaten” diye dedikodular çıksa da hayatım boyunca olduğu gibi iyi anlaştığım insanlarla olaylar ilerliyor ve sonunda hepsini kaybediyorum, tekrar aynı şeyleri yapmaya hiç niyetim yok.

Ancak şöyle bir durum var, onun departmanından başka birine çok fena olmasa da baya bir kafayı takmış durumdayım ve bu savaştan sonra hala “çok yalnızım” demesi yüzünden falan yardım da isteyemiyorum. Normalde zaten istemem de aynı ortama girmek zor oluyor asıl sorun bu işte.

0 Yorum: