797

Bazı şeyler var zihnimin derinliklerinde. Onları gömmek için ben uğraşmadım, aksine bunu yapmam için tiksindirildim onlardan. Şikayetçi de değilim bu durumdan aslında. Zaten o derinliklere yollayacaktım ama belki daha yavaş olacaktı.

İnsan çok garip, kötü hissettiği zamanları özleyebiliyor. O duyguların yoğunluğu yüzünden onlarla bir çeşit bağ kuruluyor sanırım. Aslında hayır, aynı duygular yüzünden değil. Ben sadece böyle karamsar olduğumda yazabiliyorum, yazmaktan zevk alabiliyorum. Şimdi de yıllardan beri ilk defa yatakta laptopum ile yatarken bir şeyler yazmak istiyorum ama olmuyor. İşte bu yüzden kötü hissetmek istiyorum, kendimi kandırmaya gerek yok. Bunu itiraf edince de tüm şevkim kaçtı ama sürekli yazmak istiyorum.

Aynı duygular yüzünden değil dedim ama ciddiyim o depresif zamanları özleme konusunda. Özleme gibi de değil, dedim ya bir çeşit bağ kuruyorsun o ruh haliyle. Sonra bir şeyler oluyor alışıyorsun o haline ve unutmaya başlıyorsun. Hatta öyle bir seviyeye geliyorsun ki unuttuğun şeyler hakkında hayal kurarken yakalıyorsun kendini, sonra kendine geliyorsun, uykun kaçıyor bari yazı yazayım diyorsun. Sonra ortaya böyle darma dağınık yazılar çıkıyor.

Cidden, yayınlamasam bile olur bunu aslında.

3 Yorum: