2-3 hamle sonrasını olasılıklarıyla düşünerek davranmakta kadar zevk aldığım bir şey yoktur.
Şimdi ben böyle dersem karşı taraf şöyle düşünüp davranır o zaman da böyle yaparım, eğer onu yapmazda şöyle yaparsa o zaman da böyle yaparım diye baya baya if-else döngüsü yazıyorum kafamda…
Tabi böyle düşünmeye alışınca ilerde “götüme girebilecek” şeyleri de rahat fark ediyorum ancak yine de yapmama engel olmuyor. Tabi mesela bu yazının da “gg” olasılığı var ama işin içine insan faktörleri olduğundan olasılığı %20’nin altında bence. Aslında her insanda var ki bu, sadece tecrübelerini kullanmasını bileceksin, ayrıntıları hatırlayacaksın, doğru olanı seçebileceksin, yaa yaa…
|
|
Hadi be! Ben nasıl okumadım bu yazıyı :M GG olasılığı hep aklımda ama aynen işte engel olmuyor ki yapmama. Böyle acayip bi duygu. Genelde tutuyor benimkiler. Olasılıkları hesaplarken kendimi müthiş gizli bir iş yapıyormuş gibi hissediyorum. Tutunca da tabi böyle bi içten içe amigo kız dansı falan.
Yaşlılarla konuşurken bu gg olasılığının adını bile anmazsın mesela. İnsanlar yaşlandıkça çocuklaşır lafı var ya, ona çıkıyor bu iş. Sen nasılsa çocukluk dönemini atlatmışsın oluyor, her deneyimden çıkardığın ifadeler onların ağızlarını beş karış açık bırakıyor. Sonra dönüp sana "Vay be işte akıl yaşta değil başta" diyorlar. Aslında her şeyi farkedebilecek ve olasılıkları maksimum düzeyde göz önünde bulundurabilecek bir yaştalar fakat bunlar onlar için pek gereksiz geliyor. Tıpkı bir çocuğun ikinci kez cam kırıklarına basması gibi aslında. Umarım yaşlanınca da yaparız bu if-else döngüsünü :M
Çok benziyoruz azizim =P