Kedilerden bahsetmişken, beynimin derinliklerine gömdüğüm bir travmayı hatırladım. Hakkari’deydik, 1. sınıfa falan gidiyordum o zamanlar. Bir kedi yavrusu bulmuştuk arkadaşla. İkimizin de annesi eve almamıza izin vermemişti. Mecbur dışarıda bırakacaktık, kazan dairesine koyduk eve gittik. Gece köpek havlamaları falan duymuştum. Ertesi sabah ise kazan dairesinin çok uzağında kedinin köpekler tarafından boğulmuş vücudunu bulmuştuk.
O yaşta aklıma böyle bir şey geldi mi gelmedi mi bilmiyorum ama bunun nedeni annelerimizin kediyi eve almamıza izin vermemesiydi. Eğer almış olsaydık o kedi köpekler tarafından boğulmayacaktı. Yine de onların eve almama nedenleri de büyük ihtimal kendi yavrularını korumalarıydı.
Bunu en son 10 yıl önce falan arkadaşlarıma anlattığımı hatırlıyorum ama o zaman bile böyle düşünmemiştim. Teee o zamanlarda yaşadığım olayın şimdi bende böyle etki yapmasına ne demeli?
|
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
|
bu aynen şuna benzer:
sınavdan çıkmışsındır, eve gidiyorsundur. sonra saçma sapan şeyler düşünür, hayaller aleminde sörf yaparken birden uyanırsın ve 4. sorunun cevabı gelir aklına.
yaaa işte böyle. insan beyni çok gudik bir organ. zamanında uyanmaz. da... lan bi dakka. o zaman çocukmuşsun bunları düşünememen gayet normal. beni de yordun kendini de. hayretbişiğ.
son 3 konunda kedilerin yer etmesi ya?
evet, birini bitirken diğeri aklıma geldiğinden o...