Eneee 50 olduk. Güzel oldu böyle okunma kaygısı olmadan yazmak. Aslında tüm istediğim buydu en başından beri, yeni fark edebildim. Kendim yazıyorum kendim eğleniyorum. Yani yazdıklarımın anlaşılması için ya çok yakınımda olacak ya da ben olacaksın.
Şu an 1 kişi biliyor, okuyor o da Harun. İlerde kaç kişi olur bilemem. Bir tek 44’ü bir arkadaş ısrar etti diye örnek olarak okuttum o kadar.
Bir ara kötüydü moralim falan, pek yazmak istemedim. Yazdıklarım da kötümser gibiydi zaten. Formattan ayrılıcam diye korktum.
Bir de O’nun hakkında bir yazı yazacağım tek yazı olacak. Normalde yazmayacaktım ama vazgeçtim.
İstanbul’a gittim geldim, yazamadım bayadır ama yazacak da bir sürü malzeme çıktı ehe mehe…
Böyleyken böyle…
0 Yorum:
Yorum Gönder