NESNEL İLETİ

İlkokuldayken bizi gösteri gibi bir şeye götürüyorlardı. Okula yakın olduğu için de yürüyerek gidiyorduk. Örtmenler önden giderken yanımızda da okulun hademesi bize göz kulak oluyordu. Tam olarak ne oldu bilmiyorum ama hademeye küçümsercesine köpek dedim. Kısık sesle dedim ama yanımdaki duydu hemen ispiyonladı. Adam sinirlendi, üstüme yürüdü hatta.
Geçen gün hatırladım da bu olayı, çok pis koydu be. Ne gerek vardı ki benim ona öyle dememe. Adamı zaten başımıza dikmişler istemeye istemeye geliyor peşimizden. Çocukluğuma vermenin de bir manası yok çünkü içimde engelleyemediğim bir “insanları küçümseme” güdüsü var, çok rahatsız ediyor beni. Öyle ki ne zaman birini küçümsesem hemen kendime kızıp burnuma gazeteyle vuruyorum.