Sardalyeler vardı(sardalya diye biliyordum, doğrusu ye ile bitiyormuş), hala da vardırlar. Özledim! İlk Tokat’ta “enee ne ki bu, alalım mı?” diye aldırtmıştım. En son Ankara’ya geldiğimizde de almıştık, o zamandan beri unuttuydum varlığını, geçen aklıma geldi. Ben böyle canım sıkılınca dolabı açarım “slm nbr, ne var ne yok” diye bakarım öyle, atıştırcak bişi varsa hemen dalarım. Bu sardalye şeysini de bu yüzden çok severdim, her seferinde ağzıma kolayca atacak bir şey konumundaydı. Özledim…
|
|
0 Yorum:
Yorum Gönder