Hayır efendim, kendimi durduracak değilim! Burada format kaygısı taşıyacaksam o zaman formatın ağzına sıçramış olurum ki.
Birkaç şeyden bahsetmek istiyorum şimdi. Ben yorum fakiri bir insanım gibi geliyor bazen bana, böyle okuyorum veya bakıyorum, feci hoşuma gidiyor ama dışarı gık çıkmıyor abi. Hayır beğendiğimi bir şekilde dışa vurayım istiyorum, yapamıyorum. Ha “ay çok güzel, çok sevdim, bik bik” gibi saçmalamak da istemiyorum ki. İçimde kalıyor genelde…
Feci uykum var bu arada. Kapiçino (ilk defa yazdım galiba bu kelimeyi) varmış bide çikolatalı kayfe. Kapiçikulata yaptım bende uykum kaçsın, uyuyup da düzenimi bozmuyum falan diye. Kesmezse yarım bardağa 3 kaşık kahve atıp fondip yapıcam beybi.
İşte böyle bir kelimeyi ilk kez yazdığını fark etmek çok garip aslında. “Oha bu böyle mi yazılıyormuş lan, eneee” diyorsun falan… Garip duygu…
Dediğim gibi bukadar yazasım varken kendimi durdurmam saçma ki… Yani saçmalasam bile saçma ki…
0 Yorum:
Yorum Gönder