152

Evet, çıktım dışarı tasasızca kızılay’a inince bir kaç kişiye mesaj attım buluşalım diye, bir tanesi geri döndü mesajıma, o da şehir dışındaymış.

Mal gibi kızılay’da aynı yerleri yürüyüp durdum. Mp3 player’ın düğmesi temassızlık yapmasıyla kulaklığın kopması ve kopan yeri bulamamam da üst üste geldi. Fark ettim ki müzik olmadan yürümek bir şeye benzemiyor benim için. Adımlarımı metronoma göre ayarlarım hep. Müzik olmayınca hep uyuz olduğum o “yavaş yürüyenler” gibi yürüdüm, milletin önünü kestim istemeden.

Makarayı tab ettirecektim, fotoğrafçı kapalıydı. İstemeye istemeye geri döndüm eve yattım batılsıtar galaktika izledim.

Amaçsızlık getirdi beni bu hallere. Kurs bitti, ders çalışmamı gerektirecek bir şey yok. Oturmuş sınav sonucunu bekliyorum. Ne iğrenç bir şeymiş be…

2 Yorum:

  • valla insan tam anlamıyla ''aylak'' oluyor he. gitsen gidemezsin, evde otursan canın sıkılır. birşeyler yapmak istersin ama ne yapacağını bulamazsın falan...
    allah tez zamanda kurtarsın ne diyelim.

  • Amin kontesciğim =)