175

Yürüyor muydum, yatıyor muydum, ayakta mı duruyordum hatırlamıyorum tam, kalbim dikkatimi çekti birden. Sanki benden tamamen ayrı bir varlık gibi tişörtümün altında ritim atlamaksızın çarpıyor, çarpıntısı vücudumu hiçbir şekilde sarsmıyor… Elimi kalbimin üstüne koysam bile bu kadar farkına varamaz, bu kadar bütünleşemezdim kalbimle.

Çok garip hissettim lan kendimi. Kendi kafasına göre çarpıyor, o attığı için ben yaşayabiliyorum.

Durduğu anda da babayı yedim demektir…

4 Yorum: