Yürüyor muydum, yatıyor muydum, ayakta mı duruyordum hatırlamıyorum tam, kalbim dikkatimi çekti birden. Sanki benden tamamen ayrı bir varlık gibi tişörtümün altında ritim atlamaksızın çarpıyor, çarpıntısı vücudumu hiçbir şekilde sarsmıyor… Elimi kalbimin üstüne koysam bile bu kadar farkına varamaz, bu kadar bütünleşemezdim kalbimle.
Çok garip hissettim lan kendimi. Kendi kafasına göre çarpıyor, o attığı için ben yaşayabiliyorum.
Durduğu anda da babayı yedim demektir…
|
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
|
Ben böyle cümle kuramazdım. Çok iyi anlatmışsın o duyguyu.
eheh yahu ben de kaç gündür ara ara düşünüyom nasıl yazsam diye. Ondan güzel oldu =)
ben birşeyi farkettim.
bacak bacak üstüne attığımda yukarıdaki serbest bacağım kalbimin ritmine göre hareket ediyor.
nasıl atıyomuş lan kalbim vay anasını...
ahahah =)