Arkadan esen şiddetli rüzgarı seviyorum. Hele bizim evin yokuşunu çıkarken eserse. Üstümdeki (hırka/yelek/kapİşonlu/her ne haltsa) ceplerine ellerimi sokup kenarlara açtım mıydı adeta uçurtma gibi hafif oluyorum yokuşu bir çırpıda çıkabiliyorum.
Bide saçlar uzayınca ne taraftan eserse essin saçlar tersine yönelmektense amuda kalkıyor resmen. Böylece rüzgar kafama feci kuvvet uyguluyor, düz tutmaya çalışıyorum. Hep böyle esse yeminlen boyun kası yaparım ha…
|
|
0 Yorum:
Yorum Gönder